چگونه از کودکانمان عکاسی کنیم؟ این سؤالیست که بارها از من پرسیده اند، در اینجا می خواهم چند نکته برای جواب این پرسش بیان کنم. من این نکات عکاسی کودک را درآتلیه کودک در دو گروه دسته بندی کرده ام: تنظیمات دوربین – عکاسی

تنظیمات دوربین برای عکاسی کودک

اجازه بدهید با چند نکته درباره چگونگی تنظیم دوربین برای عکاسی کودک شروع کنیم.

    حالت تقدم دیافراگم (Aperture Priority) – در عکاسی کودک با تنظیم دوربینتان در حالت تقدم دیافراگم شروع کنید. انجام این کار به شما اجازه می دهد بر روی کنترل عمق میدان عکسهایتان احاطه داشته باشید، که این نقش مهمی در عکاسی کودک و پرتره بازی می کند.
    دیافراگم – عدد دیافراگم را حدود ۵.۶ تنظیم کنید (گرچه در عکاسی کودک می توانید دیافراگم های دیگر را نیز امتحان کنید). این کار باعث می شود که پس زمینه عکسهایتان محو شود (مگر اینکه کودنتان فاصله کمی با پس زمینه داشته باشند، مثلاً به دیوار تکیه داده باشند) اما عمق میدان عکستان در حدی باشد که کل صورت کودک واضح باشد.
    ایزو – با توجه به اینکه در چه محلی عکاسی می کنید (فضای داخلی یا فضای باز) و اینکه میزان نور به چه اندازه است باید ایزو را تنظیم کنید. در صورتی که نور کافی وجود داشته باشد اعداد ایزو کمتر بهتر هستند و اگر در محیطی عکاسی می کنید که نور کم است و باعث می شود سرعت شاتر شما کند شود مقدار ایزو را بالا ببرید. ولی بهتر است از اعداد بالای تنظیم ایزو دوربینتان استفاده نکنید! در غیر این صورت با عکسی همراه با نویز بیش از اندازه روبرو خواهید شد.
    سرعت شاتر – در عکاسی کودک باید همیشه گوشه چشمی به سرعت شاتری که دوربین انتخاب می کند داشته باشید. تلاش کنید که آن را بر روی ۱/۲۰۰ ثانیه و یا سریعتر نگه دارید. اگر با تنظیم سرعت شاتر راحت نیستید و عکس های شما بخاطر حرکت سریع کودکانتان محو می شوند می توانید دوربینتان را در حالت عکاسی ورزشی قرار دهید.
    حالت فوکوس – فوکوس خودکار دوربین را در حالت تک نقطه ای قرار دهید. امکان اینکه از فوکوس چند نقطه ای هم در عکاسی کودک استفاده کنید وجود دارد ولی من فکر می کنم هنگامی که سوژه بچه هایی هستند که دائم در حال حرکت و بازی هستند، دانستن اینکه دوربین دقیقاً روی چه نقطه ای فوکوس خواهد کرد از واجبات است! (البته این نظر شخصی من است).
    عکاسی با فلاش – توصیه می کنم از فلاش سر خود دوربین در عکاسی کودک استفاده نکنید. اگر فلاش جداگانه دارید و در محیط داخلی عکاسی می کنید، با چرخاندن سر فلاش به سمت دیوار یا سقف (البته اگر سفید رنگند!) و با استفاده از یک پخش کننده، نور را به صورت غیر مستقیم در بیاورید. در غیر این صورت سعی کنید خود را در موقعیتی قرار دهید که در نور طبیعی عکاسی کنید، اگر بتوانید در نور طبیعی عکاسی کنید دیگر لازم نیست نگران فلاش باشید، فقط اگر محل عکاسیتان زیر نور شدید آفتاب است می توانید از فلاش به عنوان نور پر کننده استفاده کنید.
    لنز – وقتی صحبت از لنز در عکاسی کودک می شود دوست دارم از چند منظر آن را بررسی کنم. روش اول این است که از لنزی استفاده کنم که توانایی زوم داشته باشد. من عاشق عکاسی با لنز ۲۰۰-۷۰ هستم! چرا که به من اجازه می دهد از فاصله زیاد عکاسی کنم و در عین حال هنوز قادر باشم کادرم را با سوژه پر کنم. به علاوه اینکه این لنز علاوه بر اینکه دیافراگم بازی دارد از تکنولوژی لرزشگیر هم بهره می برد. روش دیگر که بیشتر تفننی است عکاسی با لنزهای واید (زاویه دید باز) است. اگر با یک لنز واید به اندازه کافی به سوژه نزدیک شوید می توانید عکس هایی با پرسپکتیو اغراق شده و خنده دار بگیرید.

اینها نکاتی در مورد دوربین و تجهیزات برای استفاده بهتر از تجهیزات در عکاسی کودک بود، اجازه بدهید به خود عکاسی بپردازیم!

عکاسی کودک

قبل از اینکه بحث را شروع کنم فکر کنم لازم است در ذهن داشته باشید، هنگام عکاسی کودک مهم است که کودکان تا حد امکان با شما و دوربینتان راحت باشند. بعضی از عکسهایی که می گیرید را به بچه ها نشان دهید و به آنها اجازه دهید از ویزور (منظره یاب) دوربینتان ببینند و حتی چند عکس بگیرند (اگر به حد کافی بزرگ هستند). قبل از شروع عکاسی کودک زمانی را با سوژه سپری کنید. تمام این موارد باعث می شود که کودک هنگام عکاسی آرام تر باشد و هرچه این آرامش بیشتر باشد برای عکاسی شما بهتر است.

مکان عکاسی – جایی که در آن عکاسی می کنید بستگی زیادی به موقعیتتان دارد، ولی قبل از شروع عکاسی به دو یا سه صحنه فکر کنید. اگر وقت کافی دارید هم در یک محل بیرونی (مثل پارک) و هم یک محیط داخلی (مثلاً اتاق خواب یا بازی) عکاسی کنید. بد نیست جایی هم پیدا کنید که پس زمینه ساده ای داشته باشد (ترجیحاً رنگی) و چند عکس هم با حالت های مختلف آنجا بگیرید. در عکاسی کودک بهتر است جاهایی را پیدا کنید که بچه ها دوست داشته باشند و در فضا و حالت طبیعی و سرخوشانه خود قرار گیرند. اگر می توانید به باغ وحش، ساحل یا مکان های مشابه بروید.

عکاسی بدون اطلاع (candid) – سعی می کنم تا جایی که ممکن است از کودکان بدون اطلاع آنها عکس بگیرم. آنها به کاری که دوست دارند مشغول باشند و شما شروع به عکاسی کنید؛ این روش در عکاسی کودک نتیجه بسیار خوبی می دهد! امکان دارد گاهی از آنها بخواهید دست از فعالیتشان بکشند و به دوربین نگاه کنند ولی به مرور زمان عکسهای زیادی از آنها خواهید داشت که فقط مشغول بازی هستند.

حالت دادن (posing) – بچه های بزرگتر به حالت های که شما می خواهید بیشتر عمل می کنند اما بچه های کوچکتر این صبر و حوصله را ندارند که به حرفهای شما گوش کنند و نچسب ترین و بی حالت ترین لبخند ممکن را در این موقعیت ها تحویلتان می دهند.

از زاویه دید آنها نگاه کنید – قد بچه ها معمولاً نصف شما و یا کمتر است. در عکاسی کودک نتیجه عکس گرفتن از زاویه دید بزرگتر ها و رو به پائین در بیشتر موارد عکسی معمولی است. به زانو بنشینید، دوربینتان را با چشمانشان در یک سطح قرار دهید (حتی کمی پائینتر) و دکمه شاتر را فشا دهید. با اینکار عکسی صمیمانه تر خواهید داشت.

زاویه دید خود را تغییر دهید – گاهی اوقات با شکستن قانون قبلی در عکاسی کودک می توانید عکس های بسیار خوبی بگیرید. عکاسی از زوایای خیلی بالا یا خیلی پایین می تواند منجر به عکس های جالبی شود.

نزدیک شوید (زوم کنید) – اگر شما لنزی با فاصله کانونی نرمال دارید برای اینکه کودک کادر عکستان را پر کند نیاز دارید که زیادی به وی نزدیک شوید. در این مواقع بد نیست گاهی چند قدمی به عقب بردارید (زوم لنز را کم کنید) تا از محیط و فضایی که کودک در آن است هم عکس بگیرید. اما این را هم مد نظر داشته باشید که والدین معمولاً دوست دارند صورت بچه ها را در عکس ببینند پس مطمئن شوید که کودکان به تصاویر حکمفرمایی می کنند نه محیط اطرافشان!

روی چشمها فوکوس کنید – در عکاسی کودک باید به چشم های کودکان توجه ویژه ای کنید. اگر از فوکوس تک نقطه ای استفاده می کنید چشم ها را به عنوان نقطه فوکوس انتخاب کنید. هنگام فوکوس نیاز چندانی به توجه به دیگر اعضای صورت نیست زیرا چشم بیننده معمولاً سراغ چشم های سوژه می رود.

پس زمینه (background) – باید دقت زیادی به پس زمینه عکسهایتان در عکاسی کودک داشته باشید. پس زمینه می تواند باعث ایجاد مفهومی مستقل از سوژه شود و البته می تواند باعث پرت شدن حواس بیننده هم بشود. پس قبل از شروع عکاسی تمام عوامل حواس پرتی را از پس زمینه حذف کنید. حداقل یکی از لوکیشن های عکاسی را محلی با حداقل جزئیات در پس زمینه انتخاب کنید. یکی از علایق شخصی من در عکاسی کودک این است که عکس هایی از بچه ها در مقابل دیواری ساده و یکدست (رنگی یا سفید) بگیرم. به عنوان یک راه حل می توانید به نحوی نور پردازی کنید که پس زمینه در عکس دیده نشود.

عکسهای انتزاعی بگیرید –  در میان عکسهایتان چند عکس متفاوت هم بگیرید. به عنوان نمونه از کفشها، دست یا مژه هایشان عکس بگیرید، یا طوری کادر بندی کنید که فقط بخشی از سرشان در عکس باشد. گرفتن این عکسها حسی شوخ طبعانه به مجموعه عکاسی کودک شما اضافه می کند و البته باعث تنوع هم می شود.

لباسها – توصیه من این است که لباسی انتخاب کنید که کودک در آن راحت و نشان دهنده شخصیت او نیز باشد. اگر لباس پلو خوری! به آنها بپوشانید که در آنها اصلاً هم راحت نیستند عکسها معمولاً ناراحت و شق و رق خواهند شد. توصیه دیگرم این است که در عکاسی کودک گاهی رنگ های جیغ ولی یکدست نتیجه خوبی خواهند داشت. البته چند دست لباس اضافه هم برای عوض کردن بین عکس ها فکر بدی نیست.

پشت سر هم عکس بگیرید – برای حداقل قسمتی از برنامه دوربین را در حالت عکاسی پشت سر هم (burst mode) قرار دهید. من بیشتر مواقع کل یک برنامه عکسی کودک را در این حالت عکاسی می کنم. در جایی که بچه ها فضای کافی برای حرکت و دویدن دارند (مثل پارک) عکاسی در این حالت بسیار کار راه انداز است. به دنبال مجموع ای از عکس هایتان بگردید که می توان آنها را در کنار هم در چندین کادر کنار هم برای یک قاب چاپ کرد و یا با نرم افزار کنار هم و تنها در یک کادر چید؛ مثل دویدن کودک، از سرسره پایین آمدن، بازی روی الاکلنگ، رقصیدن و یا دوچرخه سواری. اینها عکس هایی دوست داشتنی خواهند شد.

از دیگران هم عکس بگیرید – یک راه خوب برای غلبه بر استرس بچه در عکاسی کودک  طراحی داستان و سناریوئی است که باعث شود شخص دیگری به کادر شما اضافه شود. این شخص می تواند برادر یا خواهر، پدر یا مادر و یا یک دوست باشد. بودن شخص دوم در کادر نقطه توجه دیگری به عکس اضافه می کند و باعث بوجود آمدن جو دوستانه در عکس شده و همچنین باعث پرت شدن حواس کودک از شما می شود و به آرام شدن تدریجی اش کمک می کند.

تمام تلاش خود را بکنید که در برنامه عکاسیتان به کودک خوش بگذرد – بعضی از عکس هایی را که می گیرید به کودکان نشان دهید و از آنها بخواهید کارهای خنده دار بکنند، و خودتان هم تلاش کنید که همین طور باشید. تمام اینها باعث ایجاد انرژی در عکس هایتان می شود و به آرامش بچه ها کمک می کند و شما را قادر می سازد تا قسمتی از روح آنها را به تصویر بکشید. هر چقدر بیشتر خوش بگذرد عکسهای ناب تری نصیبتان خواهد شد.